Z braku pomysłów, ucieczki od nauki i mając w świadomości że jutro ma się popsuć pogoda wybrałem się pojeździć po okolicy. Plan był taki by nie wozić się asfaltami i gdzie się da szukać nowych ścieżek:) Oczywiście pomógł mi w tym TrekBuddy który nie raz ratował 4 litery w nocy lub w całkowicie nieznajomych terenach:)

Najpierw w kierunku ulicy Spacerowej. Pod górkę torem moto do Rodzinnej. Tam standardowo: lasek znany z CK... ale trochę skróciłem wyjazd pod górkę bo tam dalej więcej pchania niż jazdy. Przy wyjeździe z lasu jest fajna ścianka z singlem do poćwiczenia ostrych stromych zjazdów :) Dziś nie chciałem tego ruszać bo Brunox dostał się na tarczę i hamowanie miałem zerowe.
Za nadajnikiem pojechałem na jeden z ciekawszych singli w okolicy czyli żółty szlak do Tyczyna. Zjazdy, podjazdy, trawersy, krzaki, trawsko po szyję i jakaś kałuża po środku która nigdy nie wysycha:)


Żółty raz


I żółty dwa. Ten rów po lewej jest dość wysoki:) z ponad 5m mu daję a jedzie się blisko przepaści.

Za Tyczynem chciałem znaleźć widniejącą na mapie drogę polną ale wpierdzieliłem się jak to zawsze w trawę po szyje, pokrzywy badyle i siedlisko kleszczy wielkości muchy. Jednego w porę wychwyciłem jak szukał miejsca do zakotwiczenia i dostał pstrzyczka... Potem okazało się że skręciłem o jedną drogę za późno, ale będę już wiedział na przyszłość gdzie się nie pchać.


Po prawej ledwo widoczny kościół w Borku Starym:)

Dalej podjazd pod przylasek polnymi drogami i wzdłuż leśniczówki do asfaltu. Zaraz przy pierwszym szlabanie z lewej wjazd do lasu i przypadkowo odnajduję fajną drogę:) Wzdłuż niej między drzewami, slalomem ciągnie się fajny singiel. Cały czas w dół na dobrej prędkości czasami po kamieniach i schodkach z nich ułożonych. Przyświecała mi zasada ""puśćżeteheble!"" :)
Dalej asfalt z przysiółka OKOP do jakiejś znów wyczajonej na mapie drogi polnej. Tutaj na zmianę, raz czysto raz trawa po kierownicę. Potem zjazd jak ostatnio w Przemyślu:) Serpentynka po polach na pełnym ogniu:) Kolejny dobra dróżka odnaleziona, certyfikat jest!.


Widoczek gdzieś w połowie zjazdu

W Starszydlu trochę asfaltu i chwila postoju na fotkę starego kościoła


Drewniany kościół w Straszydlu

Dalej wyczaiłem na mapie jakiś podjazd. Był. Bardzo spoko. Szkoda że nim nie zjeżdżałem bo byłoby miło :) piękna długa polna droga pilnowana przez krowę:)
Na górze asfalt i wyłoniło się pasmo Wilczego.


Wilcze

Za leśniczówką na górce są dwie drogi na pasmo Wilczego. Jedna po lewej prosta jak strzała druga po prawej jest długa i wije się wzdłuż jakiegoś potoku. Szutrowa droga mistrz! Na początku szybki zjazd potem podjazd po jakiś płytach i znów zjazd aż do asfaltu i żółtego szlaku. Żółty szlak jest ogólnie znany więc co tu pisać. W stronę Rzeszowa szybko i po miłym szutrze, a po lewej pojawiające się pasmo Suchej Góry.


Pasmo Suchej Góry

Ogólnie dawno nie jechałem łącznikiem żółtego szlaku z czarnym.Dojeżdżam a tam syf i multum okazji do urwania haka :) Jakaś wielka wycinka! Na początku da się jechać a potem się wkurzyłem i zjechałem w jakąś drogę leśną. Dobra decyzja bo kolejny super zjazd odnaleziony:) Pod koniec trochę zasyfiony ale docieram do czarnego szlaku.


Wycinka...

Czarnym pokierowałem się w kierunku stoku na którym jest wyciąg... Tutaj jechałem z raz i to do góry... w sumie to pchałem bo jest stromo... a zjazd? Ja pier! MIAZGA!:) Czysty, szybki, kręty singiel a pod koniec wyrwy, dziury, schodki i niezła stromizna. Chyba tylko dobry kawałek w plejerze nakręcił mnie do zjechania tego bo było dość ciężko. Jeszcze wpakowałem się w jakąś cięższą linie, mniej używaną i trochę zarośniętą. Polecam do treningów przed jakimiś hardkorowymi górami;)
Dalej wjazd czarnym szlakiem na Grochowiczną. A tam już znanym zjazdem do Lutoryża szybko i bez większych przygód docieram do asfaltu.

Mapka

Pokaż trasę GPS

Kolejna wycieczka typu "poznaj nowe tereny" :) Po poprzedniej sobocie kiedy to przejechałem jedną z najbardziej masakrujących tras jakie miałem okazję jechać teraz padło na Pogórze Przemyskie. Tym razem planowaniem trasy zajął się Tomek. Pojechał też z nami Paweł

Trasa na mapie wyglądała na dość długą i z racji na nieznajomość terenu nie wiedziałem czy damy radę całą przejechać:) Doświadczenie sprzed tygodnia robiło swoje, więc od razu stwierdziłem że w razie dramatu czasowego szybki powrót do auta bym znów nie musiał jechać po nocach utyrany.

Zapakowaliśmy żabę po 7 w Rzeszowie i byliśmy przed 9 pod cmentarzem w Przemyślu. Przemyśl przywitał mistrz pogodą na rower, koło 20st, zero wiatru i słońce:)

Czerwony szlak

Ruszyliśmy pod górkę serpentynką wzdłuż cmentarza w kierunku Kopca Tatarskiego i czerwonego szlaku prowadzącego do Birczy. Po drodze wyłaniała się fajna panoramka ładnie położonego Przemyśla. Dobra rozgrzewka dla nóg:)


Kopiec Tatarski - Trochę taka Rawka:)

Następnie minęliśmy górną stację wyciągu narciarskiego i tutaj wbiliśmy na szlak. Po chwili cywilizacja została za nami i dopadliśmy mistrzowski szuterek przez zbocze wzgórza Kruhel. Już na samym początku zjechaliśmy fajnym zjazdem w kierunku lasu Pikulickiego.


Widok na południe


Las Pikulicki

W lesie kilka podjazdów i zjazdów po nawierzchni raz szutrowej raz żwirowej która w niektórych miejscach rzucała jak piachy w Borze:) Po drodze żadnych widoków i ciekawych miejsc, sama czysta frajda z jazdy!:)

Podjazd na Szybienicę

Po dobrym szuterku przyszedł czas na zjazd na niebieski szlak. Jest to ten sam szlak który rozpoczyna się w Rzeszowie na osiedlu Biała:) Początek zachęcał i sprawiał wrażenie dobrego singla ale...


Niebieski szlak na rozwidleniu z czerwonym

No ale... jak to bywa w lasach początkowy fajny singiel przerodził się na usłany drzewami rozjechany szlak:) Na szczęście po chwili ten syf się skończył i mogliśmy drzeć pięknym błotnistym szlakiem w kierunku Szybienicy:) Po drodze było kilka zjazdów ale głównie się wspinaliśmy niewiele schodząc z rowerów.


Gdzieś w połowie podjazdu

Sama końcówka podjazdu była dość sztywna ale do podjechania na młynku. Po wyjechaniu z lasu tunelem z drzew, swoistymi drzwiami do lasu ukazał się taki o to widok!


Widok z Szybienicy, później tam podjeżdżaliśmy:)


I kolejny w stronę Ukrainy


Nasz szlak

Oczywiście wybraliśmy to miejsce na lekką przerwę i jakieś śniadanie. W tym miejscu już powoli zaczęły się obawy że będzie słabo przejechać całą zaplanowaną trasę:) Ale bez ciśnień, to miała być wycieczka bardziej turystyczna niż ogień i liczenie kilometrów w terenie...

Koniusza, Gruszowa, Huwniki

Zjazd z Szybienicy był przezajebisty! Słabo wyjeżdżoną drogą po łące na pełnej prędkości a dookoła kolorowo od kwiatków i przetrzeń... miazga! Dojechaliśmy do jakiś zabudowań i po lekkim błądzeniu trafiliśmy na hodowlę...


...saren?:)

W Koniuszy trochę musieliśmy przystopować Pawła na zjeździe bo się trochę zapędził i nie myślał się zatrzymać przy odpowiednim skręcie:) Odbiliśmy pod zabytkowy drewniany kościół z 1901 r. za którym czekał nas podjazd po łące z fotki powyżej:) Droga nie przetarta ale dobrze oznaczona na jakiś słupkach i ambonie myśliwskiej więc bez problemów wdrapaliśmy się na górę. Dało się jechać ale po trawsku po kolana :)
Po przejechaniu krótkiego singla w lesie wyłonił się nasz nie tak odległy cel...


Kalwaria Pacławska. Widok z Gruszowej

Przejechaliśmy szybko małą Gruszową i kierunek na leśne wzniesienie Huwnicka. Na początku pojechaliśmy środkiem pola... była dobra droga ale szlak prowadził przy lesie jakimś syfem. Trochę nas to zgubiło ale w lesie zaliczyliśmy dobry zjazd po fajnych leśnych ścieżkach. Okazało się że zaczynamy się wracać... a obok jakieś jary, potoki i ogólnie zarośla po szyję... Znalazłem jakąś drogę prowadzącą w dobrym kierunku lecz po chwili okazała się zarośnięta kompletnie... Syf kiła i mogiła. GPS poratował sytuację i po walce z jakimiś ostrymi krzaczorami wyjechaliśmy (a będąc dokładnym wyszliśmy:D) na jakąś polankę. Tam dorwaliśmy jeden z bardziej szalonych zjazdów dnia:) Była to przejechana z raz droga przez jakiś traktor czy cokolwiek (miał misję chłop tycząc tę drogę) po wysokiej trawie. Pod spodem było twardo a pod koniec tej jazdy łąką wśród trawy sięgającej kierownicy wjechaliśmy na serpentynkowy zjazd drogą leśną:) Nie przejmując się zbytnio darłem w dół bez większego hamowania nie wiedząc co jest pod kołami:)
Zjazd kończył się w Huwnikach gdzie dopadliśmy sklep w którym co niektórzy uzupełnili wysuszone bukłaki:)

Kalwaria Pacławska i Połoninki

Po uzupełnieniu zapasów ruszyliśmy asfaltem w kierunku podjazdu na Kalawrię. Ominęliśmy niebieski szlak bo na mapie wyglądał tak jakby to miała być prawdziwa Golgota:) Po przeprawie w bród przez Wiar zaczął się stromy szutrowy ale super widokowy podjazd. Miało nie być Golgoty a była:) Młynek przez dłuższy czas aż ukazał się upragniony widok:)


Wieżyczki


Masyw Suchego Obycza


Landszafcik...


Kawałek podjazdu

W Kalwarii długo nie zabalowaliśmy, koło Sanktuarium Męki Pańskiej same autokary, turyści i stragany z jakimś badziewiem.


Sankutarium

W Kalwarii jeden z fullów naszej ekipy się lekko rozkraczył więc konieczny był serwis:) Ale wśród takich widoków można robić postoje...


Po lewej kawałek Połoninek Kalwaryjskich - Żytne

Jadąc w kierunku Połoninek mijamy czterech rowerzystów a same Połoninki witają nas zakazem wjazdu i tabliczką "teren prywatny". Nosz kurde! a szlak dalej ładnie oznaczony i prowadzący piękną suchą drogą przez łąki... Jedziemy!
Po drodze mijamy patrol SG, w końcu Ukraina kilometr od nas:) A dalej już dzicz i piękne widoki! Masakra nie do opisania a fotki tego nie oddają...


Ukraina:)


Też...


Połoninki Kalwaryjskie

Dalej niebieski szlak prowadził zjazdem po nawierzchni jak z fotki wyżej. Znów przestrzeń prędkość i widoczki. Niestety Tomek łapie kapcia na tym zjeździe i konieczny jest szybki serwis:) Po uporaniu się z dętką, myślami o rzuceniu MTB ruszyliśmy w kierunku wysiedlonej wsi Paportno w której znajduje się stary zniszczony cmentarz...


Groby wśród łąk


Niestety nie udało się odczytać dat z pomników, można zauważyć tylko pojedyncze słowa napisane Cyrylicą.

Suchy Obycz, Arłamów

Podjazd pod Suchy Obycz to stara zniszczona droga asfaltowa wśród lasu. Czasem i taki podjazd się przydaje na trochę relaksu od błota i wertepów:) Jednak był trochę zmulony i w ciszy wdrapywaliśmy się aż pod szczyt Suchego Obycza. Szlak nie biegnie przez sam wierzchołek lecz koło 100m od niego. Nie było żadnej ścieżki itd a że jest to szczyt zalesiony olaliśmy go i pokierowaliśmy się w kierunku Arłamowa. W Arłamowie przywitały nas Połoninki Arłamowskie z szeroką panoramą na Ukrainę. Za to nie przywitał nas hotel i ośrodek narciarski który chciałem zobaczyć bo...


Nie to nie... :)

Rozsiedliśmy się na placu koło drogi by wszamać coś na ciepło:)


Kuchnia na wzgórzu Wierch:)


Widoki z kuchni:)


Robota idzie z gazem...:)

Po obiedzie ruszyliśmy miłym zjazdem asfaltowym w kierunku pasma Jamnej

Odwrót spod Jamnej :)

Na Jamną z niebieskiego szlaku odbija szlak zieolony... Po przygodach z zielonym szlakiem w rejonie Kanasiówki w Beskidzie Niskim ten zachęcał do jazdy:)


Zielony szlak

O jakże by było miło gdyby po jakimś kilometrze nie zaczął się syf błoto po kolana i ogólna padaka:) Szlak zaczął przybierać taką formę:


Błoto... błoto i jeszcze więcej bagien...

Co najlepsze przed wjazdem do lasu z pięknego szutru była tabliczka prosząca o nie schodzenie ze szlaku, nie hałasowanie itd... Jak to się ma do tego że droga jest rozjechana przez ciężki sprzęt to nie wiem... patologia! Co do samego błota... myślę że w niektórych miejscach to ono tam jest non stop gdyż w kałużach życie rozwija się jak w stawach:)


Kijanek było tysiące:)

No nic.. brnęliśmy w ten syf, było trochę z górki ale dało się mniej więcej jechać... czasem po kałużach czasem po błocie a czasem bokiem żeby się nie utopić... Jakby tego było mało dwa razy zagrzmiało, ściemniło się i zaczął lać deszcz... Krótka ulewa którą przeczekaliśmy pod jakimś drzewem się skończyła ale morale spadły i postanowiliśmy spierdzielać do asfaltu jak Napoleon spod Moskwy. W sumie dochodziła 18 a my przejechaliśmy (haha) z 1/4 pasma Jamnej... W niektórych miejscach już nie myśląc logicznie tylko uciekając z tego syfu zdarzyło mi się zapaść po kolana w bagnie... gdyby nie rower to nie miałbym jak się "wyciągnąć":)

Powrót do Przemyśla

Po dotarciu na asfaltową drogę obraliśmy najkrótszy wariant powrotu... Asfalty był mokre i zrobiło się trochę zimno... Wróciliśmy się pod ośrodek w Arłamowie i następnie długim zjazdem stoczyliśmy się do Makowej gdzie deszczu to pewnie nie było bo wszędzie susza... No jak pech to pech:)
Dalej przez Huwniki, serpentynkami do Aksmanic. W Kłokowicach dopadliśmy sklep w którym chyba kręcono Big Brothera bo kamer mieli więcej niż w hipermarkecie:) Dalej raz w słońcu raz w deszczu, przy zachodzącym słońcu i tęczy dotarabaniliśmy się do Przemyśla.


Tęcza nad Ukrainą:)

W Przemyślu trochę błądziliśmy szukając myjki samoobsługowej i dlatego przebieg różni się od tego na mapie. Mimo przygód na Jamnej w pełni zadowoleni z traski wyjechaliśmy z Przemyśla koło 21.

Pogórze Przemyskie się spodobało, dało w dupę i zachęciło do powrotów:) Następnym razem dokończymy to co nie zostało przejechane, czyli rejony Trójcy, Birczy i Krasiczyna.

Więcej fotek

Wpis u Pawła
Wpis u Tomka

P.S. Możliwe że złożę jakiś filmik to się nim tu podzielę lub w następnym wpisie!

Pokaż trasę GPS

Miało mnie nie być ale jednak wyszło tak że się pojawiłem:) Padł rekord: 173 uczestników.
Dzisiaj nie było przebierania, jakiś akcji itd, ale masa odbywała się pod hasłem "Wyrwijkółko to nie stojak":) Także trochę nudnawo ale w taką pogodę i z tyloma ludźmi warto pojechać dla takiej idei. Za miesiąc będzie lepiej a 3 czerwca na Święcie Cyklicznym powinien być tłum!


Między Słociną a Zalesiem

Pokaż trasę GPS

Miało być lajtowo 50km do 22:00 max. Wyszło prawie 80.
Dziś doszedłem do wniosku że jazda nocą jest z dupy. W nocy nie widziałbym masy boćkow w jednym miejscu na raz, Rzeszowa od nowej strony, kilku sztuk leśnej zwierzyny kilka metrów ode mnie albo Kasprzaka na drzewie:) Już nawet nie wspominam że nawet tereny mi się spodobały którymi jeździłem wiele razy ale nie wiedziałem nawet jak wyglądają dniem i ich nie ropoznawałem:D

Plan był objechać trochę górkami krajową 4 żeby dostać się do Trzciany i wbić się do lasu Mrowelskiego na żółty szlak. Jeździłem nim w przeszłości ale omijałem ten odcinek. Dziś znów potwierdziły się moje słowa że przebieg tego szlaku wygląda fajnie tylko na mapie a oznakowanie to chyba nigdy nie było odnawiane:)
W samym lesie mega zamułka, nawet nie było walki z piaskiem. Po lesie biegały jakieś duże zwierzaki których za bardzo nie rozróżniam...:)
Robota się robi.. autostrada wygląda w tym miejscu na gotową... montują ekrany.
Potem dotarliśmy do Głogowa gdzie zrobiliśmy krótki czill. Następnie krajówka i bardzo dobrze znana przez Tomka trasa do Rzeszowa do Krakowskiej:)


Podobno tędy jeździłem...


Landszafcik


A na drzewach zamiast liści...

Pokaż trasę GPS

Trasę tej wyrypy (bo wycieczką tego nie nazwę:)) planowałem kilka tygodni temu. Jako że zaczynam powoli poznawać nowe tereny dalej od Rzeszowa to zaplanowałem kilka tras w niedalekiej odległości od miasta. Założenie proste: Jak najmniej asfaltem i ruchliwymi drogami.
Dlaczego Beskid Niski? Byłem tam dosłownie ze dwa razy latem i spodobała mi się ta pustka, cisza i masa różnych opcji na rower. Zimą byłem też na Cergowej i postanowiłem objechać ją latem, rowerem:) Ale wracając do wyrypy. Plan był taki by objechać najciekawsze tereny w niedalekiej okolicy Dukli i żeby oprócz walorów turystycznych były ciekawe rowerowo:) Na wyjazd ustawiłem się z Tomkiem

Dzień przed miałem problemy z rowerem. Po umyciu łańcucha dziad dostał takiego luzu że zaczął skakać po kasecie. Ja nie wiem, zawsze jak gdzieś jadę to musi się coś wydarzyć przed. Prawa Murphiego działają! Za naprawę roweru dziękuję Pawłowi bo bym pojechał do dupy a nie w góry. Łańcuch wymieniony zębatki po szlifowaniu ładnie go przyjęły:) Po uporaniu się z rowerem pakowanie całego ekwipunku. Pomyślałem tam jest dzicz. Trzeba brać wszystko co potrzebne na cały dzień. Po spakowaniu jedna myśl "ojajebie jakie to ciężkie" no ale jak się chce żryć to trzeba to ze sobą brać. Chociaż zawsze jest opcja upolować jakiego odyńca we lesie.

Wyjazd.... Pobudka 5 rano, na termometrze koło 3 stopni. To ja na narty czy na rower jadę? Szama spakowanie roweru na dach i po Tomka. Wszystkie bajeczki że spalanie z rowerami na dachu rośnie do spalania jak w TIRach to sobie można o kant dupy rozbić. Około 0.5l/100km wzrostu spalania to był max. Oczywiście jak się pędzi grubo ponad 100 to jasne że mogą się robić wiry w baku:) I to pewnie wtedy sprzyja spadaniu rowerów z dachu, bo o tym też się oczytałem:) Trzeba się postarać żeby potem zbierać rower z asfaltu:)

Dojeżdżamy trochę po 7 rano. Duża zatoczka dla TIRów chyba, można śmiało zostawić auto za darmoszkę i nie na dziko w rowie. Po przebraniu się, ogarnięciu sprzętu itd w drogę... Jest godzina 8:) Postaram się pisać chronologicznie i etapami:) Mapa jest na dole wpisu.

Cergowa
Ruszamy z parkingu, jakieś 200 metrów i potem na mostek nad Jasiołką. Potem wbijamy się na niebieski szlak gminny do Złotej Studzienki. Początkowo trawą, ledwo widoczną ścieżynką a potem mokrym szlakiem z mokrymi liśćmi. Planując Cergową wiedziałem że nie ma opcji tam dużo jechać dopóki nie dojdzie się do grzbietu :) Czasami było stromo ale w końcu jest grzbiet. Tam już sucho i przyczepnie:) Na młynku spokojnie do góry czasem schodząc z roweru gdy jakiś korzeń wytrąci z równowagi. Po szlaku przechadzają się salamandry plamiste, wokoło pachnie czochem i jest prze zielono... KLASA!!! Bez większych przygód docieramy na wierzchołek z krzyżem.


Krzyż na najwyższym wierzchołku Cergowej

Na krzyżu znajduje się schowek z zeszytem:) Można poczytać tam ciekawe wpisy od osób odwiedzających górę:) Wiedziałem że to tam jest ale zapomniałem zabrać czegoś do pisania:/ Następnym razem!


Jedna ze stron:)

Z Cergowej zjeżdżaliśmy żółtym szlakiem gminnym. Przedobry, zróżnicowany zjazd. W dalszej części trochę rozjeżdżony przez maszyny pracujące w lesie. W niektórych miejscach dość stromo i raz leciałem przez kierownicę kontrolnie:) Było tam wszystko. Wąskie single, szerokie drogi, dziury, błoto, przejazdy przez rzeczkę, stromizny, pod koniec szuter. Dojeżdżamy do Zawadki Rymanowskiej. To już nie Dukla :) Obok stary drewniany kościół, stare chaty, mnóstwo kapliczek, krzyży, pasących się krów... MISTRZOSTWO!


Trochę już za Zawadką.

Piotruś
Jako że na mapie poziomice odstraszały postanowiłem pojechać jakąś leśną drogą zboczami Piotrusia. A tam panie...! Złamliwszy zakaz przekraczania szlabanu do lasu wjechaliśmy na istną autostradę leśną. Infrastruktura dookoła niszczy nie jedną obwodnicę czy tam autostradę :) Droga pokryta była mikro kamieniami. Fajnie się tym darło. Na początku trochę w górę trochę w dół ale bez większych stromizn. Pod koniec drogi nachylenie było dość konkretne i zjeżdżaliśmy ostrymi zakrętami po tych niestabilnych kamieniach. W kilku momentach trzeba było się podeprzeć żeby nie zrobić sobie pilingu twarzy i omijać pracujących na środku drogi leśników żeby nie wpierdzielić się w traktor pojawiający się zaraz za zakrętem:)


Po wyjeździe z lasu takie oto widoki:)


Taka była nawierzchnia

Przed i za Jaśliskami
Do Jaślisk jedziemy asfaltem. Mijamy Daliową z ciekawą cerkwią i wbijamy się do Jaślisk. Ostatni sklep o którym mamy pojęcie że jest:) Czekolada z promocji za pół ceny z datą ważności dopiero do lutego i izotoniki za 1.60:) Pod sklepem ławeczka a obok latara dla klientów.


Na zdrawie!

Jaśliska jak szybko się zaczęły tak szybko się skończyły :) Zabytkowa zabudowa w centrum plus niszczejący kościół robią wrażenie.


Kościół w Jaśliskach

Dalej jedziemy już w kierunku granicy i niebieskiego szlaku prowadzącego wzdłuż niej. Po chwili droga asfaltowa robi się coraz bardziej dziurawa by później już prowadziła pięknym szutrem:) Po drodze zagęszczenie krzyży i kapliczek rośnie. Mijamy stare PGRy i hektary łąk. Po chwili ukazują się tabliczki od niebieskiego szlaku granicznego.

Granica, Jasiel i zielony szlak...
Skręcamy w lewo na kolejną drogę z zakazem ruchu i o nawierzchni takiej jak ta na zboczach Piotrusia. Po lewej mijamy Rezerwat Kamień nad Jaśliskami. Po paru km droga przeobraża się w zwykłego singla na którym czasem trzeba było prowadzić rower. Na szczęście nie długo to trwało i po chwili osiągamy granicę:)


Szlak graniczny

Raz już jechałem wzdłuż granicy, w Bieszczadach na Okrąglik. Jazda takimi pasmami to coś najlepszego, małe różnice poziomów i małe nachylenia pozwalały na prawie ciągłą jazdę. Zero błota i trochę kamieni. Niektóre zjazdy były długie i szybki... KLASA!


Szczątkowe widoki z pasma granicznego. Ta górka to już Słowacja

Po drodze już o niczym innym nie myślę niż o jedzeniu:) A miejsce na szamę dopiero w Jasielu. Droga granicą to nie tylko las, w pewnym momencie wypadamy na jakąś polanę w środku lasu. Wielka przestrzeń i gdzieniegdzie szczątkowe widoki na pasmo Vihorlatu.


Polanka

Do Jasiela prowadzi bardzo ciekawy zjazd na którym można śmiało zapierdzielać nie znając podłoża. Sam Jasiel robi wrażenie... Środek lasu, pustka, ruiny domów, kapliczki, krzyże opisane po łemkowsku, kwitnące drzewa owocowe i super droga przez środek wsi:)


Ruiny


Landszafcik

Docieramy pod pomnik WOP-istów. Tam wielki ruch i ogólnie jacyś ludzie po paru godzinach totalnego bezludzia:) Odbywał się tam rajd z UR i była też grupa rowerowa. Chwilę po naszym przyjeździe wszyscy się zmyli:) W Jasielu rozkładamy kuchnię:) Zabrałem turystyczną kuchenkę na której ogarniamy jakiś obiad:)


...a nie jakieś kanapeczki!


Szamka

Po jakiejś godzinie czilautu pora się ruszyć. Po takiej dawce żarcia ciężko mi było się ruszyć co zostało skwitowane przez zdziadziałego sakwiarza (zdziadziałego mentalnie a nie wiekiem) "Trzeba było sobie motorynkę kupić". Myślę sobie a weź się pierdziel gościu i ruszyliśmy dalej chociaż miałem ochotę mu coś odpowiedzieć ale przeszło:) Wg. mapy powrót na granicę i dojazd na Kanasiówkę wyglądał na prowadzenie roweru... ale o dziwo cały podjazd przejechaliśmy na rowerach. Po drodze mijamy Rezerwat Żródliska Jasiołki i podmokłe tereny przez które prowadzi dłuuuuga kładka. Dalej miało być już z górki... bo dojechaliśmy do Kanasiówki, najwyższej górki na naszej trasie. Na mapie piękny zjazd, około 10 km zielonym szlakiem do asfaltu. O jakie to by było kurwa piękne jakby było prawdą... Ile tam wkurwienia było to szok! Jeszcze jazdy po drzewach nie uskuteczniałem. Bo jak można nazwać szlak na którym co parę metrów leżą większe i mniejsze drzewa? Były głosy żeby usunąć brzozę z trasy CK w Rzeszowie, przy tych drzewach to ta brzoza to był patyk:) Ale wracając do szlaku... ja rozumiem że to szlak pieszy ale nawet idąc z buta bym się tam owkurwiał! Tyle o tym szlaku bo szkoda nerwów! NIE POLECAM! Jak już się dotyraliśmy do asfaltu prowadzącego do Moszczańca to już mieliśmy dość:)

Szukanie sklepu
W Moszczańcu odzyskaliśmy trochę sił psychicznych jadąc parę kilometrów po asfalcie. Dowiadujemy się że w nie ma tu sklepu a wody zostało już mało. Pokierowano nas do Wisłoka Wielkiego. Tam był sklep. Stwerdziliśmy że jeżeli kupimy wodę to jedziemy dalej, jak nie to asfalt do auta. Jadąc po wodę po lewej widać było pasmo Bukowicy wraz z nadajnikiem na Tokarni... nasz cel:) Po posiedzeniu pod sklepem plecaki przybrały na wadze ale chociaż mieliśmy wszystko czego nam potrzeba... no może trochę czasu mało przez zachodem bo była już 18.

Pasmo Bukowicy
Wróciliśmy się do Wisłoka Wielkiego skąd prowadzi żółty szlak na Tokarnie. Początek fajny chociaż łamie mi się uchwyt do GoPro na kierownicy... potem trochę przestrzelamy szlak ale padło hasło "Skoro jedzie ci się dobrze znaczy się że zboczyłeś że szlaku" i tak było:) Dalej wertepy jak na poligonie dla czołgów, kałuże i większość prowadzenie roweru... Nie będę opisywać tego szlaku ale na rower nie polecam, tylko na dojście na pasmo:) Z samej Tokarni rezygnujemy bo na pasmo docieramy koło 19 a przed nami około 6/7 kilometrów po lesie. Szkoda bo Tokarnia jest odkrytą górką i jedyną na naszej trasie z której byłyby jakieś widoki.


Pod Tokarnią


Wiatraki pod Bukowskiem (?)

Samo pasmo Bukowicy jest zajebiste na rower. Innego słowa nie znajdę:) Na początku szeroka droga przechodząca w zajebisty singiel. Kręty urozmaicony z długimi zjazdami i podjazdami. Non stop w siodle. W pewnym momencie jakieś 50 metrów przed nami drogę przeskakuje wielki łoś, przeskakuje... dosłownie... bo nad szlakiem zawisł w powietrzu na konkretnej wysokości:) Pod sam koniec z racji że zaczęło się ściemniać jazda zaczęła sprawiać coraz mniej frajdy i myśleliśmy już o tym żeby jak najszybciej wyjechać już z tego lasu. Udaje nam się to koło 21. Chwilowa przerwa, żarcie, zakładanie latarek i kurtek. Przed nami powrót do auta...

Powrót
Pod wyciągiem w Puławach zaczynała się trasa powrotu. Przed nami kilka kilometrów zjazdu. najpierw szuter wzdłuż trasy narciarskiej i górnego parkingu. Potem szybki zjazd asfaltem do doliny Wisłoka. Od rzeki trochę ciągnęło więc było zimno... a buty po wcześniejszych akcjach z rzeczkami i błotem mokre :)
Byliśy już trochę wykatowani, mieliśmy czas więc wracaliśmy spokojnie. Powrót głównie asfaltem z małymi odcinkami terenowymi przez małe wzniesienia.
Jechaliśmy przez Wisłoczek... non stop do góry:) Po skończeniu się asfaltu fajny szuter z dobrym zjazdem aż do wzniesienia o nazwie takim jak wieś:) Dalej długi zjazd krętą drogą polną z licznymi wybojami. Dojechaliśmy do Bałucianki. Pod górę rowery prowadziliśmy bo i tak prędkość jazdy była taka sama jak spaceru:) Po dojściu na Przymiarki zrobiliśmy chwilę relaksu. Od razu psychika się podbudowała gdy zobaczyliśmy Duklę i Cergową:) Wokół kosmos... Miliony gwiazd, ciepło, cisza, góry i światła Dukli w dole, no i ta myśl że już po podjazdach:) Dalej chwila szutrowego zjazdu, dość krętego i dojeżdżamy do Lubatowej. Asfaltem przez Jasionkę i Cergową (wieś) dojeżdżamy do Dukli i samochodu. Dokładnie o 23.58:)
Sam powrót do Rzeszowa to była masakra, tak zmęczony autem nigdy nie jechałem. Po ogarnięciu syfu i wyciąganiu kleszcza z rana kładę się spać o 4 :)


Nie opisałem tu wszystkiego, a działo się sporo:) Trasa wykatowała konkretnie. Niby 100km ale stówa stówie nie równa... Było zajebiście, pomimo masakrycznego zmęczenia. Chociaż więcej się na takie coś nie porwę, nie było nawet czasu na fotki:) Nie o to chodzi by się katować, a tak wyglądała droga od Puław właśnie. Jechałem już tylko z tego względu bo MUSIAŁEM dotrzeć do auta:) Pomimo kilku strat (uchwyt gopro i statyw - bo w domu się okazało że i on się posypał) nasze rowery dzielnie wytrzymały tę masakrę:) Mój do tej pory czeka na umycie bo powrocie nie miałem mocy o tym myśleć nawet.
W Beskid Niski na bank wrócę. Podoba mi się tu bardziej niż w Bieszczadach chociażby - nie tylko o góry się rozchodzi, te kościółki, krzyże itd jest klimat. Super góry na rower i w niedalekiej odległości. Muszę zaliczyć jeszcze raz pasmo Bukowicy, z siłami i zapasem czasowym.



P.S. Wielkie PROPSY dla Tomka że zgodził się na taką wyrypę i przejechał nią ze mną!

P.S. 2 Przewyższenie z mapy Bikmaps. Pewnie było większe. tak samo jak Bikmaps zaniżył dystans o 10km :)

Pokaż trasę GPS

Wczoraj usłyszałem "Jeżeli pojedziemy nocą na rzeczkę do Zabratówki to będzie patologia". Ja bym powiedział inaczej: "Jak już jeżdżę nocami dłuższe trasy niż za dnia to to jest patologia!"

Dzień był zamulony z rana padało. Z rana pojechałem zakupić nową oponę na przód (padło na Kendę Nevegal 2.1) gdyż moja poprzednia została zdissowana kilka razy a i sama się tego domagała wyrzucając mnie z zakrętów :) Po zrobieniu około 15km po Rzeszowie nogi zaczęły dawać znać o sobie... słabo.

Z racji pogody i innych przesłanek padło na Sokołów Młp. Najpierw musiałem skoczyć na działkę i przy okazji przetestowałem uchwyty rowerowe na dachu auta, powinno być okej:) Potem po wysłuchaniu wykładu od jakiejś starszej pani na tematy miasta, straży miejskiej i tego jak się ludziom w dupie przewraca ruszyliśmy z Tomkiem trasą z ostatniego wypadu do Kolbuszowej. Do rozwidlenia szlaku zielonego i niebieskiego gdzieś w Borze Głogowskim jechaliśmy prawie identycznie jak ostatnio ale czasem gdzieś odbijaliśmy w nieznane by stało się znanym:) I w taki sposób znaleźliśmy ciekawe kręte drogi leśne, jakieś wzniesienia i ukryte trasy z hopkami :o!
Niebieski szlak do Sokołowa to prosta jak strzała droga leśna która w większości jest mega piaszczysta, uratowały nas chyba poranne opady bo tak to by się człowiek zakręcił. Ciekawe były też nowe drogi asfaltowe po środku lasu prowadzące nie wiadomo skąd dokąd :)
Dojechawszy do Sokołowa, wymarłego miasteczka w którym tylko w parku tętni życie szybkie zakupy i przerwa.


Pomnik w parku

Udało się zaobserwować klimat nocny takich miasteczek: melanż, awantura itd:)


Kościół w Sokołowie Młp.

Jako że dojazd do Sokołowa był szlakiem to było wszystko fajnie i bez mapy. Potem się zaczęła nocna jazda na orientację i zabawy z GPSem. Znaleźliśmy kilka fajnych leśnych dróg, jechaliśmy koło domów w strasznym lesie który potem na mapie z Endomondo okazał się tylko drzewami przy drodze :) Dalej to już pola, z lekkimi wzniesieniami i kończącymi się drogami polnymi. Po odnalezieniu konkretnej drogi wjechaliśmy do lasu którym darliśmy równo na południe nie patrząc na inne skręty i drogi odchodzące w bok:) Było fajnie ale łańcuch to dostał dobre baty. Z rana nie chciał w ogóle się zginać. W sumie woda plus piasek, tylko cementu brakuje żeby się zrobił beton:) Wyjechaliśmy z lasu bo zaczęły się drogi których już nie było na mapie:) Chwilę pokluczyliśy po Jasionce i dojechaliśmy do lotniska. Kilka fot:


Nowy terminal


Żurawie?:)

Następnie trzeba było znaleźć drogę leśną by objechać lotnisko. Po małych problemach dojechaliśmy do jakiegoś asfaltu prowadzącego do kładki nad autostradą. Czyli 2w1: Lotnisko ominięte i autostrada przekroczona! W Zaczerniu już z powodu braku sił i motywacji i późnej godziny obraliśmy najkrótszą znaną drogę (czyli krajową 9) do domu. Potem myjka na Warszawskiej (dość długo za 1zł działa - polecam:)), przejazd nocą przez miasto i dom.

Kolejny raz północ wykatowała. Może nie ma podjazdów ale piasek to rekompensuje. No ale wystarczy już tych północnych terenów. Kolejny raz to będzie za dnia i jakiś konkret. A teraz, jak pogoda pozwoli, czeka mnie konkretny wypad w wyższe tereny:) Do tego czasu rower pod ścianę plus mały serwis "odpiaszczający":)

Wpis u Tomka

P.S. 1000km w tym roku przekroczony. Jest szał... przez cały rok 2011 ledwo przekroczyłem 1500km :)

Pokaż trasę GPS

Na dzisiejszy dzień były inne plany, dość ambitne:) No ale po przestudiowaniu wykresów z ICM stwierdziłem że nie ma co się pakować na całodniowe wycieczki. Na meteo zjazd temperaturowy w okolicach 14 był niezły... z 25 na 10 stopni pod wieczór.

Po burzy mózgów wraz z Tomkiem, padło na trasę dość krótką i bezpieczną w razie załamania pogody. Najpierw czerwonym szlakiem, potem las w Zabratówce, przepinka na niebieski i powrót do domu.

Na początku traski mały serwis rowerowy na środku ronda pod E.Leclerckiem, no ale fulle tak mają:D Potem czerwonym szlakiem lekko zmodyfikowanym po lesie Słocińskim. Nie do znudzenia są te single:) Dalej spod Magdalenki już czerwonym szlakiem do Handzlówki gdzie asfaltu przybyło przez ostatni rok:/ No ale po zjeździe do lasu już miałem mały przedsmak tego co czeka mnie dalej:) Trochę gliny trochę błota i wjazd do lasu między Zabratówką a Tarnawką.
W tym lesie znajduje się jedna z moich ulubionych wyryp przypadkowo odkryta z dwa lata temu:) Jest to długi zjazd, na początku dość szybki po leśnej drodze a potem przechodzący w drogę przecinającą wijącą się rzeczkę. Rzeczka jest płytka z twardym podłożem i można tam nieźle ponapierać!


Rower jeszcze czysty:)

Po krótkich poszukiwaniach znalazłem odpowiedni zjazd z asfaltu i ogień w dół. Porównując do tamtego roku droga była trochę bardziej rozjeżdżona ale jechało się mistrz. Potem kilka przejazdów przez rzeczkę, kilka fot (niestety ja nie mam:D), kilka razy rower się zanurzył do połowy koła i wyjazd z lasu:)


Rowery trochę już brudne.

Dalej krótki postój na łące, krótki serwis amora po spotkaniu z piachem i wodą, znów kilka zdjęć i niebieskim szlakiem w kierunku Rzeszowa.


Na ostatnim planie Wilcze.

Niebieski szlak w tym miejscu to morze asfaltu... po krótkim postoju w sklepie którego wystrój zatrzymał się z 30 lat temu zaczęła się psuć pogoda... Wiatr co raz silniejszy i oczywiście był to mordewind:/ Dojechaliśmy do szutrowego zjazdu którym podjeżdżaliśmy CK. Na krótkim singlu w lesie znów moja super opona 1.9 miała ochotę spotkać się z drzewem ale jakoś resztką równowagi wybiłem jej to z głowy... kurde chyba jednak trzeba zainwestować w coś przyczepnego. Dalej zjazd to na zmianę, kamienie, dziury, szuter albo wszystko na raz:) Pod koniec tego pięknego zjazdu Tomek łapie kapcia... Dziura na wylot w oponie i kolejne myśli o rzuceniu MTB. Po zmianie dętki okazało się że w oponie tkwi jakiś kawałek metalu i druga dętka w kosz:) Po uporaniu się z ogumieniem podjazd na Łany, gdzie się dało lasem wzdłuż drogi bo wiatr to już przesadzał a zrobiło się już przezimno. Kilka km asfaltem zjazd torem moto, myjka, dom.

Klip z tamtego roku pokazujący mniej więcej trasę. Na moim kanale jest też cała trasa przez rzeczkę:)
Wpis u Tomka

Pokaż trasę GPS

Namówiłem Tomka na wypad w północe tereny od Rzeszowa. Dla człowieka który całe swoje życie spędził na płaskich terenach, jeżdżąc po piachu ta opcja była ciężkim powrotem do przeszłości:)... No ale pojechaliśmy. Najpierw Krakowska później gdzieś na północ ciekawym szutrem aż do Lipia i krajowej 9.
Wjazd do Boru - na zielony szlak. Po drodze mijamy pomnik wraz z grobami pomordowanych żydów.


Pomnik

I ogień w głąb puszczy:)


Takie widoki aż do zmierzchu:)

Jazda po lesie (płaskim dodam...) jest przemistrzowska... Piachów którymi mnie straszono było dosłownie z kilometr, a nawet dobrze że były bo chociaż coś ciekawego pod kołami z czym trochę trzeba było powalczyć.
Po kilkudziesięciu kilometrach dotarliśmy do cywilizacji. Myślałem że to już bliskie okolice Kolbuszowej (zmylił mnie pewien dom z sidingiem) więc na czilu pojechaliśmy na jakąś górkę (pewnie najwyższa w okolicy bo był masz telefoniczny:)) No ale widoków to tam nie było...
Dalej szlakiem przez Przewrotne. Krótki postój w sklepie, respect od sprzedawcy (pytał o dalszą trasę:)) i dalej...
Zrobiło się już ciemno i po wjechaniu w las pod koła wybiega mi jakiś spory pies, narobił mi dziad strachu bo nie dość że zobaczyłem go w ostatniej chwili to jeszcze miło nie szczekał...
W lesie jakieś bagna potem zgubiliśmy na chwilę szlak (a jak szlaku brak to zły znak) więc GPS włącz:) Szybka korekta i przez gęsty młodnik dosyć krętą drogą wyjeżdżamy z lasu.
Następnie kilka km asfaltu, już oświetlonego, wśród cywilizacji i ukazuje się nam piękna panorama Kolbuszowej.
W Kolbie przejeżdżamy przez Nil i fotka Kolbuszowskiego krokodyla.


Krokodyl Kolbuszowski

Rynek w remoncie więc nie ma co tam robić i jedziemy w kierunku Widełki (chyba). Mylą mi się drogi i przez przypadek trafiamy na singla wzdłuż Nilu... Nie taką temperaturę wzdłuż tej rzeki sobie wyobrażałem, widać to typowy polski Nil...
Przy Nilu nasze latarki trochę stresują schowanych w krzakach ziomali którzy przy techniawce chyba jedli jakieś zakazane rzeczy:) Dojeżdżamy do prawidłowej drogi by po chwili z niej zjechać na fajną drogę leśną. Tam już kończy się woda, siły i motywacja:)
Dalsza droga to nie warty opisu asfalt i droga krajowa.

P.S. Dawno nie jeździłem po północnych terenach, ostatnio w Borze (w lecie) jak na chwilę zatrzymałem się to momentalnie obsiadały mnie wszystkie rodzaje robactwa gryzącego. Teraz było bez tego całego dziadostwa które mnie zraziło do tych terenów ale stwierdziłem że jeszcze tam warto pojechać i już jakieś plany ku temu są:) Także do wszystkich którzy gardzą północą!!! - Nie lękajcie się, tam jest spoko...:)

Pokaż trasę GPS

Bez większej zajawki trasa asfaltowa gdyż Tomek z którym byłem dalej katuje slickowego hardtaila z osprzętem typu Tourney :) Przy okazji przetestowałem Endomondo które dosyć dobrze się sprawdziło i wrzuca tracki samo na neta :)

Trasa na mapie.

Pokaż trasę GPS

Bez większego pomysłu ruszyłem na znane okoliczne tereny. Najpierw wzdłuż Sikorskiego potem Spacerowa i trasą ostatniego kilometra CK Rzeszowskich do ul. Rodzinnej.


Rzeszów z podjazdu do ul.Rodzinnej

Z ul.Rodzinnej wjazd do pierwszego lasku na trasie CK. Pierwszy zakręt uślizg koła i pierwsza konkretniejsza gleba od dawien dawna:) Otrzepałem się z kurzu i błota i dalej w drogę :)


Taki tam mały wąwozik

Następnie ogień pod nadajnik. Po drodze walka z jakimś upierdliwym kundlem który dosyć groźnie mnie poganiał. Pod nadajnikiem relaks i potem dalej asfaltem w kierunku Chmielnika...
Nie wiem jak dokładnie szła trasa CK (już zapomniałem:)) ale znalazłem w lasku mega singla. W Chmielniku asfaltem do miejsca gdzie trasa Mega wspinała się na Magdalenkę. Zostało jeszcze dużo znaków a niektóre pilnują krowy:) Nie wiem czego ale jakoś nie ufam takim zwierzakom i omijam je szeroko:)


Patrz jaka franca!


Widzisz jak je?

Na górze pod nadajnik tam chwila oddechu i w dół czerwonym a następnie żółtym do Słociny.


Singiel na żółtym

Ten las na Słocinie to jedna z pierwszych miejscówek gdzie jeździłem na rowerze i nadal jazda tam sprawia frajdę :)